“We hadden een goed leven. Ons huis had twee slaapkamers met een balkon, een woonkamer en een plek voor de kinderen,” vertelt Ramia. “Dat is nu allemaal verwoest.”
Ramia wilde niet weg uit Homs. “In het begin van de crisis schuilden we ondergronds bij elke aanval, maar dat konden we niet volhouden. Ik zag gewonde mensen en lijken op straat. Ik kon de levens van mijn kinderen niet langer riskeren.”
Ramia was vijf maanden zwanger van haar zoon Younis (inmiddels drie) toen ze naar Libanon vluchtten. De familie kwam berooid aan: geen kleren, geen geld en geen plek waar ze naartoe konden. “Een vriend van mijn man vertelde ons over dit kamp, toen zijn we hierheen gegaan. Het was winter, heel koud en regenachtig. We hadden nog nooit in een tent gezeten. We wisten niet hoe dat ging.”
“De eerste nacht in Libanon was de zwaarste nacht van mijn leven. We sliepen letterlijk in de modder. Ik probeerde plastic zakken te vinden om onder de kinderen te leggen, zodat ze een beetje droog konden slapen. Ik was zo bang. Het was misschien veiliger in Libanon, maar ik voelde me als een dakloze die op straat moet overnachten.”
Ramia en haar gezin leenden plastic zeil van mensen in het kamp. Niet lang daarna kregen ze een onderdakpakket van Medair. Het ging langzaam beter met ze. Na een tijdje ging Ramia als gezondheidsvrijwilliger voor Medair werken. Ze bracht vrouwen uit het kamp bij elkaar om te luisteren naar voorlichting over gezondheid. “Ik ben heel dankbaar voor Medair en kans die ze me hebben gegeven. Nu geef ik geen gezondheidsvoorlichting meer, maar ik heb veel aan de tips, kennis en gezondheidszorg. Ik ga nog steeds met mijn kinderen naar de Medair-kliniek en ik zeg tegen iedereen dat ze er ook heen moeten gaan voor gezondheidszorg en medicijnen.”
De man van Ramia had in Syrië een smederij. Het is nu elke dag weer lastig om werk te vinden. “Ons leven is totaal veranderd. Het is alsof we vanuit de hemel in de hel terecht zijn gekomen. Wie had gedacht dat we zulke ellende zouden meemaken? We dachten dat we ons huis even moesten verlaten. Maar het duurt nu al jaren. Ik ben hier bevallen van mijn dochter Nariman (ze is inmiddels acht maanden).”
“Ik kan me moeilijk een betere toekomst voor mijn kinderen voorstellen zolang ze hier wonen. Ik bid dat de crisis snel overgaat zodat mijn kinderen naar huis kunnen gaan en iets kunnen opbouwen. Ons oude huis zou ik inwisselen voor een tent, als we maar in ons eigen land Syrië kunnen wonen.”
Uw gift brengt hoop in de levens van deze vluchtelingen. Ganaar medair.org/doneer
Het werk van Medair in Libanon wordt gefinancierd door Global Affairs Canada (via World Relief Canada), Europese Civiele Bescherming en Humanitaire Hulp, de Hoge Commissaris van de VN voor Vluchtelingen, Swiss Solidarity, ERIKS Development Partner (SE), Lebanon Humanitarian Fund (UN-OCHA) en gulle giften van particuliere donateurs.
Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.
